Copyright © 2005 In Words Techdoc Solutions , Christoph Eckert
Dozwolone jest kopiowanie, dystrybucja i/lub modyfikacja tego dokumentu na zasadach licencji GNU Free Documentation License, w wersji 1.1 lub dowolnej późniejszej wersji, opublikowanej przez Free Software Foundation; bez Sekcji Niezmiennych, bez Tekstu Początkowego i bez tekstu Końcowego. Kopia tej licencji znajduje się w sekcji zatytułowanej "GNU Free Documentation License".
Ten podręcznik opisuje jak zainstalować i używać KNetworkConf, modułu Centrum sterowania KDE, który umożliwia zarządzanie urządzeniami sieciowymi, trasowaniem (rutowaniem) i ustawieniami DNS.
Spis treści
Spis tabel
Centrum sterowania KDE (Centrum sterowania KDE) zapewnia użytkownikom pojedynczy, zintegrowany interfejs, który umożliwia zarządzanie różnorodnymi ustawieniami systemu i środowiska graficznego. Centrum sterowania KDE może zostać uruchomione poprzez wybranie ->.
Pakiet KNetworkConf został stworzony, żeby umożliwić użytkownikom zarządzanie ustawieniami sieci TCP/IP, w ten sam sposób, w jaki zarządzają oni innymi ustawieniami w Centrum sterowania KDE. KNetworkConf udostępnia użytkownikom prosty interfejs do wykonywania następujących czynności:
Nadawanie interfejsom adresów IP
Nadawanie interfejsom masek sieciowych
Włączanie i wyłączanie interfejsów
Konfiguracja trasowania (rutowania)
Nadawanie nazwy komputera i domeny
Konfiguracja rozwiązywania nazw
Zarządzanie znanymi komputerami
Po zainstalowaniu, nowy moduł o nazwie staje się widoczny w Centrum sterowania KDE, w grupie . Żeby uruchomić moduł Ustawienia sieci (KNetworkConf) wybierz ->.
Ważne jest by zrozumieć, że KNetworkConf nie może zainstalować sprzętu sieciowego. Zarówno urządzenia, jak i sterowniki do nich muszą być prawidłowo zainstalowane i skonfigurowane, żeby używać KNetworkConf do wyświetlenia urządzenia i udostępnić zarządzanie siecią.
W większości przypadków sterowniki do sprzętu sieciowego i innych urządzeń są instalowane i konfigurowane w czasie instalacji Linuksa. Jeżeli dodasz sprzęt sieciowy po instalacji, będziesz musiał określić potrzebne sterowniki poprzez edycję jednego z następujących plików, w zależności od wersji Twojego jądra:
/etc/modules.conf
/etc/modprobe.conf
Moduł Ustawienia sieci jest wczytywany, gdy wybrana zostanie opcja w Centrum sterowania KDE. Po uruchomieniu, moduł Ustawienia sieci spróbuje automatycznie wykryć platformę systemową.
Jeżeli platforma nie zostanie rozpoznana, pojawi się prośba o ręczny wybór platformy. Wybierz z listy platformę, która najbardziej odpowiada Twojej dystrybucji i jej wydaniu. Zaznacz opcję , żeby wybrać platformę na stałe. Następnym razem, kiedy moduł zostanie uruchomiony, system automatycznie ustawi wybraną przez Ciebie platformę.
Żeby zarządzać systemowymi ustawieniami sieci musisz przejść w „tryb administratora”. Zanim to zrobisz, wszystkie opcje będą „zacieniowane”, co oznacza, że będzie można tylko przeglądać interfejsy i ich właściwości. Edycja jest wyłączona. Żeby wejść w „tryb administratora” kliknij przycisk znajdujący się w lewym dolnym rogu modułu. Kiedy pojawi się zapytanie o hasło, wpisz je w oknie dialogowym.
W „trybie administratora” cała funkcjonalność modułu jest włączona. Została ona podzielona na trzy karty:
Karta służy do zarządzania zainstalowanymi w systemie urządzeniami komunikującymi się z siecią. Wszystkie dostępne urządzenia są pokazane. Na karcie można wykonać następujące czynności:
Możliwe jest zapoznanie się z następującymi właściwościami każdego z urządzeń sieciowych:
Pokazuje nazwy interfejsów sieciowych, np. eth0, eth1, wlan0.
Pokazuje aktualnie przypisany adres IP.
Pokazuje protokół ustawienia adresu.
Pokazuje obecny stan (włączone lub wyłączone).
Pokazuje (możliwy do dołączenia) komentarz.
Właściwości pokazanych urządzeń sieciowych mogą być zmienione poprzez zaznaczenie na liście wybranego urządzenia i kliknięcie przycisku , co spowoduje wyświetlenie okna dialogowego Konfiguracja urządzenia.
Domyślnie pokazane są tylko podstawowe ustawienia protokołu TCP/IP. Kliknij przycisk , żeby rozszerzyć okno dialogowe o zaawansowane ustawienia.
W oknie dialogowym znajdują się następujące opcje:
Wybierz opcję , jeżeli ustawienia TCP/IP są pobierane z serwera DHCP lub BOOTP. W trybie automatycznym ustawienia TCP/IP systemu są konfigurowane podczas startu usług systemowych. Serwer DHCP lub BOOTP wysyła wszystkie wymagane informacje o TCP/IP za każdym razem, gdy system jest uruchamiany, nie ma potrzeby konfiguracji żadnych więcej ustawień. Wybierz z listy rozwijanej DHCP
lub BOOTP
, w zależności od używanego w Twojej sieci protokołu.
Wybierz opcję jeżeli nie używasz DHCP ani BOOTP do konfiguracji protokołu TCP/IP. W polu wprowadź adres TCP/IP komputera. W polu wpisz adres podsieci.
Jeśli ta opcja jest włączona, ten interfejs sieciowy zostanie włączony podczas uruchamiania systemu. Jeżeli nie chcesz, żeby urządzenie było uruchamiane, wyłącz tę opcję.
Podaj opisową nazwę.
Wpisz „adres rozgłaszania” używany do komunikacji ze wszystkimi komputerami w podsieci.
Wartości wprowadzone w tym oknie dialogowym zostaną wyświetlone jako właściwości urządzenia na liście urządzeń.
Upewnij się, że wprowadzony adres IP nie jest jeszcze używany w sieci. Wprowadzenie adresu IP, który jest już używany w sieci spowoduje konflikt TCP/IP. Użyj programu ping w konsoli, żeby sprawdzić czy adres, który chcesz wprowadzić jest w użyciu czy nie. Jeżeli nie wiesz jak wypełnić to okno dialogowe, skonsultuj się z Twoim administratorem sieci.
Urządzenia sieciowe mogą być włączane lub wyłączane w zależności od wymagań systemu. Żeby włączyć wyłączone urządzenie sieciowe, wybierz je z listy i kliknij .
Karta umożliwia zarządzanie systemową konfiguracją trasowania (rutowania).
To ustawienie określa adres IP komputera w lokalnej podsieci, który zapewnia połączenie ze zdalnymi sieciami i jest używany domyślnie, gdy Twój komputer musi porozumieć się z komputerami w innych podsieciach.
Wybierz urządzenie z listy rozwijanej, żeby zmienić ustawienie .
Jeżeli Twój komputer posiada więcej niż jedno urządzenie sieciowe, wybierz interfejs podłączony do sieci, w której znajduje się komputer bramy.
Karta pozwala zarządzać ustawieniami DNS systemu.
Nazwa, pod którą komputer będzie widoczny w podsieci.
Nazwa domeny, w której znajduje się komputer.
Lista serwerów nazw domenowych w kolejności preferencji (zobacz „Zarządzanie serwerami nazw domenowych”).
Lista znanych komputerów w podsieci (zobacz „Zarządzanie znanymi komputerami”).
Komputer, na którym działa serwer nazw domenowych, kojarzy pełną nazwę domeny z odpowiednim adresem IP. Jest to konieczne dlatego, że komputery rozumieją jedynie adresy IP. Kiedy komputer chce skontaktować się z domeną www.cokolwiek.com, serwer nazw domenowych rozwija tą nazwę do adresu IP, takiego jak 123.45.678.90.
Część Serwery nazw domenowych karty pozwala na łatwe zarządzanie listą używanych serwerów nazw. Serwery mogą być dodawane, usuwane i zmieniane oraz ustawione w preferowanej kolejności, poprzez zaznaczenie serwera na liście i przesuwanie go w górę lub w dół przyciskami i , w zależności od potrzeby.
Lista pokazuje pary przypisanych sobie nazw komputerów i adresów dla podsystemu TCP/IP. Jest ona używana przede wszystkim w czasie rozruchu systemu, kiedy nie działa żaden serwer nazw. W małych, zamkniętych sieciach, może być używana zamiast serwerów nazw domenowych (DNS).
Domyślnie, lista zawiera wpisy opisujące 'komputer lokalny' i kilka specjalnych wpisów, dla komputerów obsługujących IPv6 (eksperymentalny protokół, mający w przyszłości zastąpić IP w wersji 4).
Procedura 2.3. Dodawanie znanych komputerów
Kliknij przycisk . Spowoduje to wyświetlenie okna dialogowego Dodaj nowy znany komputer.
Wpisz adres IP znanego komputera, a następnie kliknij . Zostanie wyświetlone okno dialogowe Dodaj nowy alias.
Wpisz nazwę znanego komputera, a następnie kliknij . Jeżeli znany komputer ma kilka aliasów, ponownie kliknij i wpisz kolejny alias.
Kiedy skończysz, kliknij , żeby uaktualnić listę znanych komputerów.
Procedura 2.4. Edycja znanych komputerów
Wybierz znany komputer z listy, a następnie kliknij przycisk . Zostanie wyświetlone okno dialogowe Edytuj znany komputer.
Wykonaj jedną z wymienionych czynności, a następnie kliknij , żeby uaktualnić listę znanych komputerów.
Żeby zmienić adres IP, wpisz nowy adres IP, a następnie kliknij .
Żeby dodać nowy alias, kliknij przycisk .
Żeby zmienić wartość aliasu, wybierz go z listy, a następnie kliknij przycisk .
Żeby usunąć alias, wybierz go z listy i kliknij przycisk .
Zmiany dokonane za pomocą Ustawień sieci nie są automatycznie stosowane w systemie. Żeby zastosować nowe ustawienia uruchom Konsola i wykonaj następujące polecenie.
/etc/init.d/networking restart
Żeby korzystać z KNetworkConf wymagane jest KDE 3.x i QT 3.x.
KNetworkConf może być używane z następującymi platformami:
Kubuntu
Conectiva
Debian
Fedora Core
FreeBSD
Gentoo
Mandrake™
PLD
OpenNA
Red Hat®
SuSE®
Pliki źródłowe (i nie tylko) możesz pobrać ze strony domowej KNetworkConf znajdującej się pod adresem http://knetworkconf.sourceforge.net.
Jeśli używasz dystrybucji zawierających pakiety binarne (najczęściej stosują one pakiety rpm), wystarczające jest zainstalowanie pakietów binarnych KDE i QT.
Instalowanie pakietów binarnych jest zalecane mniej doświadczonym użytkownikom. Po prostu pobierz pakiety RPM i zainstaluj je z Konsoli, używając programu RPM w następujący sposób:
rpm -i knetwork-conf-numerwersji.rpm
Oprócz tego, możesz użyć graficznego interfejsu w rodzaju kpackage, lub narzędzia do instalacji z Twojej dystrybucji.
W tym wypadku, nie wystarczy zainstalowanie pakietów binarnych QT i KDE - będziesz również potrzebował pakietów dla programistów (dev), które zawierają biblioteki i inne niezbędne składniki.
Zalecane tylko dla zaawansowanych użytkowników. W przeciwnym wypadku, kompilacja KNetworkConf nie jest trudna. Następujące polecenia powinny wystarczyć.
./configure --prefix=$(kde-config --prefix) make make install
Polecenie make install musi być wykonane z uprawnieniami administratora (root).
To powinno wystarczyć. Gdybyś natrafił na jakiś problem, daj nam znać.
W pierwszej części tego rozdziału znajdziesz kilka cennych informacji na temat podstaw sieci komputerowych. W drugiej części zostaną omówione wszystkie pliki, które mogą zostać zmienione przez KNetworkConf.
Ta część nie jest w stanie zastąpić literatury dotyczącej sieci IP. W tym dodatku znajdziesz tylko podstawowe informacje, które pomogą Ci podpiąć Twój komputer do małej (domowej) sieci.
Obecnie, sieci IP korzystają z TCP/IP w wersji 4 (IPv4). IPv5 nigdy nie był używany na szeroką skalę. Przewiduje się, że w przyszłości rozpowszechni się standard IPv6. Dlatego ten podręcznik opiera się na obecnie najpopularniejszym IPv4.
Jedną z najważniejszych informacji potrzebnych, by uruchomić interfejs sieciowy jest adres IP, który masz mu nadać. W obcych sieciach, np. w Twoim biurze, musisz dowiedzieć się o adres IP od administratora sieci. Możesz również użyć DHCP, jeżeli jest dostępny. W każdym przypadku nie możesz wybrać dowolnego adresu IP!
Jeżeli chcesz uruchomić własną małą (domową) sieć, powinieneś użyć adresów IP z przedziału, który został specjalnie do tego celu zarezerwowany, w celu uniknięcia konfliktów z siecią globalną (Internetem). Adresy z tabeli nie są używane w Internecie, więc możesz ich używać bez obaw.
Oczywiście te maszyny mogą później zostać skonfigurowane do łączenia się z internetem, poprzez bramę sieciową.
Możesz dowolnie używać następujących adresów:
Tabela 5.1. Adresy IP sieci prywatnych
Klasa | Przedział |
---|---|
A | od 10.0.0.0 do 10.255.255.255 |
B | od 172.16.0.0 do 172.31.0.0 |
C | od 192.168.0.0 do 192.168.255.0 |
W przypadku mniejszych sieci najczęściej używane są adresy z przedziału od 192.168.1.1 do 192.168.1.254. Jest to wystarczająca liczba adresów dla sieci zawierających do 250 komputerów.
Dodatkowo, maska sieci jest najczęściej ustawiona na 255.255.255.0, tak że wszystkie te komputery należą do tej samej podsieci.
Niektóre adresy są zarezerwowane do specjalnych celów, jak np. 0.0.0.0 i 127.0.0.1. Ten pierwszy to tzw. domyślna trasa, drugi natomiast to adres pętli zwrotnej. Domyślna trasa jest używana przy trasowaniu IP (rutowaniu).
Sieć 127.0.0.1 jest zarezerwowana dla ruchu IP, który odbywa się tylko na lokalnym komputerze. Zazwyczaj adres 127.0.0.1 jest przypisany do specjalnego urządzenia, tzw. interfejsu pętli zwrotnej (loopback), który działa jak zamknięta pętla.
Domyślna brama sieciowa to komputer, który łączy dwie różne sieci. Jeżeli skonfigurowałeś własną małą sieć, jest wielce prawdopodobne, że będziesz chciał, żeby wszystkie (albo niektóre) komputery miały dostęp do Internetu. Nie jest to jednakże możliwe bezpośrednio, ponieważ te komputery używają lokalnych, prywatnych adresów IP, które nie są trasowane do Internetu. Rozwiązaniem jest komputer, który tłumaczy pomiędzy dwiema różnymi sieciami. Taki komputer używa przynajmniej dwóch urządzeń sieciowych. Jedno z nich, być może karta sieciowa typu Ethernet, jest podłączone do sieci lokalnej, to drugie, np. karta ISDN, do Internetu. Oba urządzenia używają innych adresów IP. Komputer dokonuje tzw. tłumaczenia adresów sieciowych (NAT, IP-forwarding). Żeby udostępnić lokalnej maszynie dostęp do Internetu, wystarczy wskazać jej domyślną bramę sieciową, czyli lokalny adres IP komputera-bramy.
W tej części znajdziesz spis plików konfiguracyjnych, które są zmieniane przez KNetworkConf oraz dowiesz się gdzie je znaleźć w różnych dystrybucjach.
W tym pliku przechowywana jest lista serwerów nazw.
Tabela 5.2. Gdzie znaleźć plik resolv.conf
Platforma | Wydanie | Lokalizacja |
---|---|---|
Conectiva | 9.2 | /etc/resolv.conf |
Debian | 3.0 | /etc/resolv.conf |
Fedora Core | 1 | /etc/resolv.conf |
FreeBSD | 5 | /etc/resolv.conf |
Gentoo | 2005.0 | /etc/resolv.conf |
Mandrake™ | 9.2 | /etc/resolv.conf |
PLD | 2.0 | /etc/resolv.conf |
OpenNA | 1.0 | /etc/resolv.conf |
Red Hat® | 9.0 | /etc/resolv.conf |
SuSE® | 9.0 | /etc/resolv.conf |
Plik jest czasami dynamicznie zmieniany przez połączenia DSL, więc nie zdziw się, jeżeli plik nie będzie zawierał informacji wprowadzonych przez ciebie przy uruchamianiu połączenia DSL.
W tym pliku przechowywana jest lista znanych komputerów.
Tabela 5.3. Gdzie znaleźć plik hosts
Dystrybucja | Wydanie | Lokalizacja |
---|---|---|
Conectiva | 9.0 | /etc/hosts |
Debian | 3.0 | /etc/hosts |
Fedora Core | 1 | /etc/hosts |
FreeBSD | 5 | /etc/hosts |
Gentoo | /etc/hosts | |
Mandrake™ | 9.2 | /etc/hosts |
PLD | 2.0 | /etc/hosts |
OpenNA | 1 | /etc/hosts |
Red Hat® | 9.0 | /etc/hosts |
SuSE® | 9.0 | /etc/hosts |
W dystrybucji SuSE® plik jest czasami zmieniany przez skrypt SuSEconfig, więc nie zdziw się, jeżeli zastaniesz go w stanie innym, niż oczekiwałeś.
Dziękuję wszystkim, którzy pracowali nad KNetworkConf:
Programiści
Juan Luis Baptiste (juan.baptiste AT kdemail.net)
David Sansome (me AT davidsansome.com)
Carlos Garnacho (garnacho AT tuxerver.net)
Simon Edwards (simon AT simonzone.com)
Pedro Jurado Maquedo (pjmelenas AT biwemail.com)
Florian Fernandez (florian.fernandez2 AT wanadoo.fr)
Unai Garro (Unai.Garro AT ee.ed.ac.uk)
Christoph Eckert (mchristoph.eckert AT t-online.de)
Jaime Torres (jtorres AT telecorp.net)
Wszystkim, których zapomniałem tutaj wymienić - wiecie kim jesteście (you AT foo.tld)
Autorzy
Christoph Eckert: (mchristoph.eckert AT t-online.de)
Sean Wheller: (sean AT inwords.co.za)
Prawa autorskie do KNetworkConf, przynajmniej za lata 2003 i 2004 należą do Juan Luis Baptiste: ((juan.baptiste AT kdemail.net)
).
Ta dokumentacja jest rozprowadzana na zasadach Licencji GNU Free Documentation License.
Ten program jest rozprowadzany na zasadach Licencji GNU General Public License.
Would you like to make a comment or contribute an update to this page?
Send feedback to the KDE Docs Team