Copyright © 2000, 2001, 2002 Klaus-Dieter Möller
Copyright © 2003 Philip Rodrigues <phil@kde.org>
Dozwolone jest kopiowanie, dystrybucja i/lub modyfikacja tego dokumentu na zasadach licencji GNU Free Documentation License, w wersji 1.1 lub dowolnej późniejszej wersji, opublikowanej przez Free Software Foundation; bez Sekcji Niezmiennych, bez Tekstu Początkowego i bez tekstu Końcowego. Kopia tej licencji znajduje się w sekcji zatytułowanej "GNU Free Documentation License".
KmPlot jest programem do rysowania wykresów dla środowiska KDE.
KmPlot jest częścią projektu KDE-EDU: http://edu.kde.org/
Spis treści
KmPlot jest programem do rysowania funkcji matematycznych dla środowiska KDE. Zawiera wbudowany parser o dużych możliwościach. Możesz rysować różne funkcje jednocześnie i łączyć je by tworzyć nowe.
KmPlot wspiera również funkcje z parametrem oraz funkcje we współrzędnych biegunowych. Wspierane są różne tryby siatki współrzedych. Wykresy mogą być drukowane z wysoką precyzją w poprawnej skali.
W programie KmPlot dostępnych jest również kilka funkcji numerycznych oraz możliwości wizualizacji, np:
Wypełnianie i obliczanie pola powierzchni znajdującej się pomiedzy wykresem i osią X
Obliczanie wartości maksymalnych i minimalnych
Dynamiczna zmiana parametrów funkcji
Rysowanie pochodnych i całek.
Powyższe możliwości pomagają nauczyć się zależności pomiędzy funkcjami matematycznymi i ich graficznym odwzorowaniem w układzie współrzędnych.
W głównym pasku narzędzi jest proste pole tekstowe, w którym możesz wprowadzić wyrażenie opisujące funkcję. Wpisz po prostu:
x^2
i naciśnij Enter Powyższe działanie narysuje wykres funkcji y=x^2 na siatce współrzędnych. Gdy wprowadzisz inne wyrażenie w polu tekstowym, na przykład 5*sin(x)
dodany zostanie nastepny wykres. Kliknij na jednej z własnie narysowanych linii. Kursor zmieni kolor na taki sam jak wykres i zostanie do niego przyłączony. Możesz teraz używać myszki aby przemieszczać kursor wzdłuż wykresu. W pasku statusu, w dolnej częsci okna, wyświetlane są współrzędne bieżącej pozycji. Zauważ, że jeśli wykres dotyka osi X, w pasku statusu wyświetlane jest też miejsce zerowe funkcji.
Kilknij ponownie i kursor zostanie odłączony od wykresu.
Dokonajmy zmian w funkcji - zmieńmy kolor wykresu.
Możesz edytować wszystkie funkcje poprzez menu ->. Pojawi się okno dialogowe pokazujące wszystkie funkcje które zostały narysowane. Zauważ że KmPlot automatycznie znajduje unikalną nazwę dla Twoich wyrażeń i tworzy z wyrażeń równanie funkcji.
Wybierz f(x)=x^2 z listy. Poprzez podwójne kliknięcie lub naciśnięcie przycisku wyświetla się okno dialogowe, w którym masz dostęp do dużej ilości opcji. Zmieńmy nazwę funkcji i przeniesiemy wykres 5 jednostek w dół. Zmień równanie funkcji na
parabola(x)=x^2-5
Aby wybrać inny kolor należy kliknąć na kwadrat wybranego . Po naciśnięciu przycisku zmiany zostaną odwzorowane w systemie współrzędnych.
Wszystkie zmiany mogą być cofane aż do naciśnięcia przycisku w oknie dialogowym Edytuj wykresy.
KmPlot operuje na funkcjach nazwanych, które można zdefiniować za pomocą współrzędnych kartezjańskich (taka postać funkcji nazywa się „kanoniczną”), współrzędnych biegunowych, lub też jako funkcje parametryczne. Aby wprowadzić funkcję wybierz ->. Możesz również wprowadzić funkcję w okienku tekstowym Równanie funkcji w głównym oknie KmPlot. W okienku tekstowym można wpisywać funkcje kanoniczne i biegunowe. Każda funkcja musi mieć unikalną nazwę (tzn. nazwę inną niż nazwy pozostałych funkcji pokazywanych na liście). Jeśli nie podasz nazwy, zostanie ona wygenerowana automatycznie.
Aby uzyskać więcej infomacji o funkcjach KmPlot, zobacz Rozdział 5, Leksykon KmPlot.
Aby wprowadzić funkcję w postaci kanonicznej (tzn. funkcję w postaci y=f(x)) do KmPlot, po prostu wprowadź ją w formie
f
(x
)=wyrażenie
Gdzie: f
jest nazwą funkcji; może być dowolnym ciągiem liter i cyfr, pod warunkiem, że nie rozpoczyna się od liter: x, y lub r (ponieważ są one używane dla funkcji biegunowych i parametrycznych).
x
jest współrzędną X używaną w wyrażeniu po znaku równości. W rzeczywistości jest to zmienna jedynie formalna, więc możesz użyć dowolnej nazwy, efekt będzie taki sam.
wyrażenie
to wyrażenia które ma być narysowane, podane za pomocą odpowiedniej składni dla KmPlot. Zobacz „Składnia matematyczna”.
Jako przykład: aby narysować wykres funkcji y=x2+2x, wprowadź następujące wyrażenie w oknie dialogowym funkcji KmPlot:
f(x)=x^2+2x
Funkcje parametryczne to takie w których współrzędne X i Y są zdefiniowane poprzez osobne funkcje innej zmiennej, często nazywanej t. Aby wprowadzić funkcję parametryczną w KmPlot, postępuj zgodnie z procedurą dla funkcji w postaci ogólnej, ale zacznij nazwę funkcji opisującej współrzędną X od litery x, natomiast funkcję opisującą współrzędną Y od litery y. Tak jak przy funkcjach w postaci ogólnej, możesz użyć dowolnej nazwy zamiennej jako parametr. Aby narysować funkcję parametryczną, wybierz . Nazwa funkcji będzie stworzona automatycznie, jeśli żadnej nie podasz.
Na przykład, przyjmijmy że chcesz narysować okrąg, mający równania parametryczne x=sin(t), y=cos(t). W oknie dialogowym funkcji KmPlot wykonaj następujące czynności
Otwórz okno dialogowe wykresu parametrycznego poprzez ->.
Wprowadź nazwe dla funkcji, powiedzmy okrag
, w polu Nazwa. Nazwy funkcji dla X i Y zmienią się aby dopasowac się do tej nazwy: funkcja dla X będzie mieć nazwę xokrag(t) a ta dla Y yokrag(t).
W polach x i y wpisz odpowiednie równania, tzn. xokrag(t)=sin(t)
i yokrag(t)=cos(t)
.
Możesz ustawić kilka dodatkowych opcji dla wykresu w tym oknie dialogowym:
Jeśli ta opcja jest zaznaczona, KmPlot nie rysuje wykresu, ale zapamiętuje definicję funkcji, dzięki temu możesz użyć jej do definowania innych funkcji.
Jeśli ta opcja jest wybrana, możesz zmieniać wartość maksymalną i minimalną parametru t dla którego funkcja jest narysowana używając pól min and max.
Za pomocą tej opcji możesz ustawić szerokość linii na obszarze wykresu, w jednostkach 0.1 mm.
Kliknij w prostokąt i wybierz kolor w nowo otwartym oknie dialogowym. Linia wykresu będzie w tym własne kolorze.
Współrzędne biegunowe wyznacząją położenie punktu poprzez jego odległość od środka układu (zwykle nazywanym R), oraz kąt jaki linia od środka do punktu tworzy z osią X ( zwykle nazywanym grecką literą theta). Aby wprowadzić funkcje we współrzędnych biegunowych użyj: -> W polu oznaczonym r, wpisz definicję funkcji razem z nazwą zmiennej theta której chcesz używać, np. aby narysować spiralę Archimedesa r=theta, wprowadź
(theta)=theta
wtedy cała linia będzie wyglądać „r(theta)=theta”. Zauważ, że możesz użyć dowolnej nazwy zmiennej theta, czyli „r(foo)=foo” spowoduje narysowanie dokładnie tego samego wykresu. Funkcje mogą być składane w celu stworzenia nowych. Po prostu wprowadź funkcje po znaku równości w wyrażeniu tak jakby były zmiennymi. Na przykład, jeśli masz zdefiniowane funkcje f(x) i g(x), możesz narysować sumę f i g poprzez:
sum(x)=f(x)+g(x)
Pamiętaj, że możesz składać tylko funkcje tego samego typu, np. funkcja w postaci ogólnej nie może być złożona z funkcją w postaci biegunowej.
Aby zmienić wygląd wykresu funkcji w głownym oknie, wybierz tę funkcję w oknie dialogowym Edytuj wykresy, a następnie kliknij na przycisku . W następnym oknie dialogowym możesz zmienić szerokość linii w polu tekstowym, oraz kolor wykresu, klikając na przycisk zmiany koloru na dole. Jeśli edytujesz fukncję w postaci ogólnej, zobaczysz okno dialogowe z trzema zakładkami. W pierwszej podajesz równanie funkcji. Zakładka Pochodne pozwala na rysowanie pierwszej i drugiej pochodnej funkcji. Za pomocą zakładki Całka możesz narysować całkę funkcji obliczaną metodą Eulera.
Innym sposobem edycji funkcji jest kliknięcie prawym przyciskiem myszy na wykresie. W menu kontekstowym wybierz następnie
Aby uzyskać więcej informacji o menu kontekstowym zobacz „Menu kontekstowe”.
Kiedy klikniesz prawym przyciskiem myszy na wykresie zwykłej, lub parametrycznej funkcji ciągłej pojawi się menu kontekstowe, w którym znajduje się pięć pozycji:
Ukrywa wybrany wykres. Pozostałe wykresy tej funkcji będą nadal widoczne.
Usuwa funkcję. Wszystkie jej wykresy znikają.
Wyświetla okno dialogowe edytora dla wybranej funkcji.
Powoduje skopiowanie wykresu do innego okna programu KmPlot.
Przenosi wykres co innego okna programu KmPlot.
Dla funkcji narysowanych są dostępne jeszcze poniższe cztery pozycje:
Otwiera okno dialogowe w którym możesz znaleźć wartość Y dla podanejj wartości X. Wybrany wykres będzie podświetlony. Wprowadź wartość X w polu X, i kliknij na (lub nacisnij Enter). Odpowiednia wartość Y pojawi się w polu Y.
Znajdź watośc minimalną dla wykresu w określonym zakresie dziedziny. Wybrany wykres będzie podświetlony w nowo otwartym oknie dialogowym. Wprowadź dolną i górną granicę regionu w którym chcesz znaleźć minimum i kliknij przycisk . Wyświetlone zostaną wspołrzędne X i Y minimum.
Tak samo jak dla opisanej powyżej, lecz wyszukuje wartość maksymalną.
Wyświetla okno dialogowe, w którym należy wybrać funkcję oraz podać zakres wartości X. Po wprowadzeniu wartości X, obliczona zostanie całka, oraz narysowana zostanie powierzchnia pomiędzy wykresem oraz osią X w podanym wcześniej zakresie wartości X. Kolor powierzchni będzie taki sam jak kolor wykresu.
Aby uzyskać dostęp do okna dialogowego konfiguracji programu KmPlot, należy wybrać w menu pozycję ->. Sporą liczbę ustawień można zmienić również za pomocą opcji w menu .
Można tutaj edytować ustawienia ogólne, są one automatycznie zapisywane przy wyjściu z KmPlot Na pierwszej zakładce można ustawić precyzję obliczeń, tryb zapisu kątów (radiany lub stopnie), kolor tła, oraz współczynniki powiększenia i pomniejszenia.
Druga zakładka pozwala na definiowanie własnych stałych. KmPlot zapisuje stałe w tym samym pliku co program KCalc. Oznacza, to że możesz stworzyć stałą w KmPlot, zamknąć program, a następnie wczytać ją w KCalc i na odwrót. KmPlot obsługuje tylko nazwy stałych złożone z jednej wielkiej litery, jeśli zdefiniujesz w KCalc, nazwę stałej nie będącą jednym znakiem, zostanie ona obcięta. Na przykład jeśli masz zmienne "ananas" i "banan" w KCalc, KmPlot zmieni ich nazwy na "A" i "B".
W zakładce Współrzędne okna konfiguracji kolorów, można zmienić kolory osi oraz siatki obszaru rysowania KmPlot.
W zakładce Domyślne kolory funkcji, można zmienić kolory używane dla wykresów dziesięciu funkcji dozwolonych w KmPlot.
Ustawia zakres osi X. Możesz wybrać jedną ze zdefiniowanych wartości lub za pomocą przycisku Użytkownika stworzyć własną. Zauważ że w polach Użytkownika możesz używać wstępnie zdefiniowanych funkcji i stałych (zobacz „Wstępnie zdefiniowane nazwy funkcji i stałe”) jako wartości granicznych zakresu (np. ustaw min: na 2*pi
). Możesz nawet używać funkcji które sam zdefiniowałeś jako wartości granicznych osi. Na przykład jeśli zdefiniowałeś funkcję f(x)=x^2
, możesz ustawić min: na f(3)
, co spowoduje nastawienie dolnego końca zakresu na 9.
Ustawia zakres osi Y. Zobacz powyżej: „Oś X”.
Ustawia szerokość rysowania linii oznaczających osie układu współrzędnych.
Ustawia szerokość kresek reprezentujących podziałkę na osiach.
Ustawia długość kresek reprezentujących podziałkę na osiach.
Jeśli zaznaczony, nazwy osi (x, y) są wyświetlane na wykresie, zaś linie skali na osiach są oznaczane wartościami.
Po zaznaczeniu, obszar wykresu zostanie otoczony dodatkową linią
Po włączeniu, wyświetlone zostaną osie układu współrzędnych.
Po zaznaczeniu, na końcach osi zostaną narysowane strzałki.
Możesz ustawić Styl siatki na jedną z czterech wartości:
Nie są rysowane żadne linie siatki
Proste linie w formie siatki kwadratów na obszarze rysowania.
Rysowane są krzyżyki oznaczające punkty w których x i y mają wartości całkowite (np. (1,1), (4,2) itp.).
Rysowane są linie o stałym promieniu i stałym kącie.
Opcja Szerokość linii jest stosowana dla ustawienia szerokości linii siatki.
Dla każdej z osi, możesz ustawić wartości Skalowanie i Drukowanie dla jednej podziałki. Opcja Skalowanie ustawia ilość jednostek podziałki na osiach (i dzięki temu ustala jak daleko od siebie będą wykreślane linie siatki), natomiast opcja Drukowanie wybiera długość jednej kreski podziałki kiedy jest ona wyświetlana na ekranie lub drukowana. Dzięki temu te opcje mogą być używane do zmiany rozmiaru wykresu na ekranie lub na stronie. Na przykład, podwojenie wartości Drukowanie przy utrzymaniu wartości Skalowanie w rezultacie da wykres o podwójnej wysokości, lub szerokości.
Tablica nagłówkowa ustawia czcionkę tablicy informacyjnej wyświetlanej na wydrukach KmPlot natomiast Czcionka osi ustawia czcionkę używaną dla wszystkich etykiet na osiach w obszarze rysowania.
Niektóre zasady składni muszą być zgodne z:
nazwa(zm1[, zm2])=wyraz [;rozszerzenia]
Nazwa funkcji. Jeśli pierwszy znak to „r” parser przyjmuje, że używasz współrzędnych biegunowych. Jeśli pierwszym znakiem jest „x” (na przykład „xfunc”) parser oczekuje drugiej funkcji z pierwszym znakiem „y” (tutaj „yfunc”) aby zdefiniować funkcję w formie parametrycznej.
Zmienna funkcji
„Parametr grupowy” funkcji. Musi być oddzielony od zmiennej funkcji przecinkiem. Możesz użyć parametru grupowego na przykład do narysowania kilku wykresów z jednej funkcji. Wartości parametru mogą być ustawiane ręcznie, lub wybierane za pomocą suwaka. Zmieniając położenie suwaka, ustawia się wartość parametru. Suwakiem można ustawić liczbę całkowitą z przedziału od 0 do 100.
Wyrażenie definiujące funkcję.
Wszystkie wstępnie zdefiniowane funkcje i stałe, które są znane programowi KmPlot mogą być wyświetlone poprzez wybór->. Są to:
Zwraca drugą potęgę (sqr), oraz pierwiastek kwadratowy (sqrt).
Zwraca 'e' do potęgi 'x' (exp) oraz logarytm naturalny liczby (ln).
Zwraca logarytm o podstawie 10.
Zwraca sinus i arcus sinus liczby. Zauważ, że argumenty oraz wyniki tych funkcji są podawane w radianach.
Zwraca cosinus i arcus cosinus liczby. Również w radianach.
Zwraca tangens i arcus tangens liczby. Również w radianach.
Zwraca sinus hiperboliczny i arcus sinus hiperboliczny liczby.
Zwraca cosinus hiperboliczny i arcus cosinus hiperboliczny liczby.
Zwraca tangens hiperboliczny i arcus tangens hiperboliczny liczby.
Zwraca sinus i arcus sinus liczby. Zauważ, że argumenty oraz wyniki tych funkcji są podawane w radianach.
Zwraca cosinus i arcus cosinus liczby. Również w radianach.
Stałe reprezentujące π (3.14159...) oraz e (2.71828...).
Powyższe funkcje i stałe, oraz także wszystkie zdefiniowane przez użytkownika mogą być użyte do ustalenia ustawień osi. Zobacz „Konfiguracja Osi ”.
Rozszerzenie funkcji jest specyfikowane przez wprowadzenie średnika po definicji wyrażenia, po którym następuje właściwe rozszerzenie. Rozszerzenie można wpisać w okienku Szybkiej Edycji, lub poprzez użycie metody DCOP, Parser addFunction. Żadne z rozszerzeń nie jest dostępne dla funkcji parametrycznych, ale N i D (a,b) działa również dla funkcji biegunowych. Na przykład:
f(x)=x^2; A1
wyświetli wykres y=x2 razem z pierwszą pochodną. Wspierane rozszerzenia są opisane poniżej: Funkcja zostanie zachowana, ale nie będzie narysowana. Może więc być wykorzystana jak każda inna zdefiniowana funkcja.
Zostanie narysowany dodatkowo wykres pierwszej pochodnej, w tym samym kolorze, lecz o mniejszej grubości linii.
Zostanie narysowany dodatkowo wykres drugiej pochodnej, w tym samym kolorze, lecz o mniejszej grubości linii.
Ustawia dziedzinę w której będzie wyświetlana funkcja.
Podaje zestaw wartości parametru złożonego, dla którego ma być wyświetlona funkcja. Na przykład f(x,k)=k*x;P[1,2,3]
narysuje funkcje f(x)=x, f(x)=2*x and f(x)=3*x. Możesz używać również funkcji jako argumentów opcji P.
Zauważ, że możesz również wykonywać wszystkie te operacje za pomocą okna dialogowego edytora funkcji.
KmPlot używa standardowego sposobu zapisu funkcji matemetycznych, więc nie powinno być problemów z ich rozpracowaniem. Operatory, które rozpoznaje KmPlot (w porządku malejącego priorytetu):
Używając symbolu "daszka" wykonuje się operację potęgowania. Np. 2^4
zwraca 16.
Symbole gwiazdki i slash'a wykonują mnożenie i dzielenie . Np. 3*4/2
zwraca 6.
Symbole plusa i minusa wykonują dodawania i odejmowanie. Np. 1+3-2
zwraca 2.
Pamiętaj o priorytecie, oznczającym kolejność wykonywania działań jeśli nie są używane nawiasy: Potęgowanie jest wykonywane przed mnożeniem i dzieleniem, a te przed dodawaniem i odejmowaniem. Więc 1+2*4^2
zwraca 33, a nie np. 144. Aby zmienic kolejnośc użyj nawiasów. Wtedy, ((1+2)*4)^2
zwróci 144.
Domyśleni fukcje podane bezpośrednio (y=f(x)) są rysowane na całej widocznej części układu współrzędnych. Możesz podać dowolny inny zakres w oknie dialogowym edycji dla funkcji. KmPlot oblicza wartość funkcji dla każdego piksela na osi X. Jeśli obszar rysowania zawiera punkt wynikowy, jest on łączony z poprzednio narysowanym za pomocą linii.
Funkcje parametryczne są rysowane dla wartości parametru od 0 do 2π. Możesz ustawić zakres rysowania dla funkcji również w oknie dialogowym.
Kiedy kursor myszy jest nad obszarem rysowania, wskaźnik zmienia się w krzyżyk. Bieżące współrzędne widoczne są na przecięciach z osiami, jak również w pasku stanu na dole głownego okna.
Możesz śledzić wartości funkcji bardziej precyzyjnie poprzez kliknięcie na lub w pobliżu wykresu. Wybrana funkcja wyświetla się w pasku stanu w prawej kolumnie. Kursor krzyżykowy będzie miał kolor taki sam jak wykres. Jeśli wykres ma taki sam kolor jak tło, kursor krzyżykowy otrzyma kolor dopełnienia tła (invert). Podczas ruchu myszą lub używania klawiszy Lewy i Prawy, kursor będize przemieszczał się po wykresie funkcji i wyświetlane będą aktualne wartości współrzędnych X i Y. Jeśli kursor zbliży się do osi X wyświetlane będą miejsca zerowe funkcji. Możesz przełaczać się między funkcjami klawiszami Góra i Dół. Kliknięcie w dowolny punkt okna, lub naciśnięcie klawisza innego niż nawigacyjne, spowoduje opuszczenie trybu śledzenia.
Pamiętaj, że śledzenie jest możliwe tylko dla funkcji podanej bezpośrednio (w postaci y=f(x)). Współrzędne są zawsze wyświetlane w systemie kartezjańskim. Dlatego ani funkcji parametrycznych, ani biegunowych nie można śledzić w ten sposób.
Rozpoczyna rysowanie nowego wykresu poprzez wyczyszczenie układu współrzędnych oraz zresetowanie parsera funkcji.
Otwiera istniejący dokument.
Wyświetla listę ostatnio otwieranych plików. Po wybraniu pozycji plik zostanie otwarty, a zapisany w nim wykres funkcji narysowany.
Zapisuje dokument.
Zapisuje dokument pod inną nazwą.
Wysyła wykres na drukarkę lub do pliku.
Exportuje wartości do pliku tekstowego. Wszystkie wartości z listy parametrów zostaną zapisane w jednym wierszu tego pliku.
Wychodzi z programu KmPlot.
Wyświetla okno dialogoweUstawienia kolorów. Więcej na ten temat tutaj: „Konfiguracja: Kolory”.
Wyświetla okno dialogowe Układ współrzędnych. Zobacz „Konfiguracja: Współrzędne”.
Wyświetla okno dialogowe Ustawienia skalowania. Zobacz „Konfiguracja: Skalowanie”.
Wyświetla okno dialogowe Ustawienia czcionek. Zobacz „Konfiguracja: Czcionki”.
Wyświetla zarówno dodatnie jak i ujemne wartości na siatce, na osi X i Y.
Wyświetla dodatnie i ujemne wartości na osi Y, na osi X tylko dodatnie
Wyświetla tylko dodatnie wartości na osi X i Y.
Otwiera okno dialogowe pozwalające na stworzenie nowej funkcji. Zobacz Rozdział 3, Podręcznik KmPlot.
Otwiera okno dialogowe pozwalające na stworzenie nowego wykresu parametrycznego. Zobacz Rozdział 3, Podręcznik KmPlot.
Otwiera okno dialogowe pozwalające na stworzenie nowego wykresu biegunowego. Zobacz Rozdział 3, Podręcznik KmPlot.
Wyświetla okno dialogowe funkcji. Możesz w nim dodawać, edytować i usuwać funkcje. Zobacz Rozdział 3, Podręcznik KmPlot.
Pierwsze pięć pozycji w menu zmienia tryb powiększenia.
Wyłącza tryb powiększenia.
Pozwala użytkownikowi na zaznacznie prostokąta. Wartości minimalna i maksymalną są następnie wyznaczane na podstawie współrzędnych prostokąta.
Wartości minimalna i maksymalna przybliżą się a zaznaczony punkt na wykresie zostanie wyśrodkowany.
Wartości maksymalna i minimalna oddalą się od siebie a zaznaczony na wykresie punkt zostanie wyśrodkowany.
Zaznaczony punkt na wykresie zostanie wyśrodkowany.
Skala zostanie przystosowana do wyświetlania funkcji trygonometrycznych. Działa to zarówno dla radianów jak i stopni.
Menu to zawiera zestaw użytecznych narzędzi związanych z rysowanymi funkcjami:
Pozwala użytkownikowi uzyskać wartość Y z podanej wartości X. Obecnie wspierane są tylko funkcje narysowane. Wpisz wartość lub wyrażenie w oknie tekstowym "X:". Poniżej pokazywane są wszystkie dostępne funkcje. Naciśnij przycisk "Oblicz" aby znaleźć wartość Y funkcji. Rezultat pokazywany jest w oknie Wartość Y.
Wyszukuje minimalną wartość funkcji dla zdefiniowanego zakresu wykresu.
Wyszukuje maksymalną wartość funkcji dla zdefiniowanego zakresu wykresu.
Wyświetla okno dialogowe, w którym należy wybrać funkcję oraz podać zakres wartości X. Po wprowadzeniu wartości X, obliczona zostanie całka, oraz narysowana zostanie powierzchnia pomiędzy wykresem oraz osią X w podanym wcześniej zakresie wartości X. Kolor powierzchni będzie taki sam jak kolor wykresu.
Pokazuje lub ukrywa pasek narzędzi. Domyślnie jest pokazywany.
Pokazuje lub ukrywa pasek stanu w dolnej części okna programu KmPlot Domyślnie jest pokazywany.
Powoduje przejście do pełnoekranowego trybu pracy.
Włącza lub wyłącza wyświetlanie suwaków od 1 do 4.
Pozwala na dostosowanie skrótów klawiszowych dla KmPlot.
Pozawala na dostosowanie pasków narzędzi dla KmPlot.
Pozwala na zmianę parametrów KmPlot. Dostępne opcje opisane są w Rozdział 4, Konfiguracja programu KmPlot.
KmPlot posiada standardową KDE opisaną poniżej z jednym dodatkiem:
Otwiera okno z listą wstępnie zdefiniowanych nazw funkcji i stałych znanych programowi KmPlot.
Standardowe pozycje KDE to:
Uruchamia System pomocy KDE na stronie pomocy programu (czyli na tym dokumencie).
Zmienia kursor myszy w strzałkę ze znakiem zapytania . Kliknięcie na elemencie programu spowoduje otworzenie okna pomocy objaśniającego funkcję tego elementu (o ile taka pomoc istnieje).
Otwiera okienko zgłoszenia błędu, w którym możesz zgłosić błąd lub prośbę o dodanie nowej funkcji.
Wyświetla informację o autorach i wersji programu.
Wyświetla informację o wersji KDE i inne podstawowe informacje.
Nową możliwością w KDE 3.4 jest pisanie skryptów dla KmPlot z użyciem DCOP.Przykładowo, jeśli chcesz zdefiniować nową funkcję f(x)=2sin x+3cos x
, ustawić szerokość linii na 20 i następnie narysować ją, piszesz w konsoli:
dcop kmplot-PID Parser addFunction "f(x)=2sin x+3cos x" Wynikiem będzie numer ID nowej funkcji, lub 1 gdy funkcji nie udało się zdefiniować.
>dcop kmplot-PID Parser setFunctionFLineWidth 20 ID To polecenie ustawi szerokość linii funkcji o numerze id na 20.
>dcop kmplot-PID View drawPlot To polecenie spowoduje ponowne narysowanie okna, dzieki czemu funkcja stanie się widoczna.
Lista dostępnych funkcji:
Wczytuje plik url
.
Zwraca true jeśli dokonane zostały jakieś zmiany.
Otwiera okno dlialogowe edycji kolorów.
Otwiera okno dialogowe edycji układu współrzednych.
Otwiera okno dialogowe edycji skalowania.
Otwiera okno dialogowe edycji czcionek.
Otwiera okno dialogowe edycji stałych.
Otwiera okno dialogowe nowego wykresu funkcji.
Otwiera okno dialogowe nowego parametrycznego wykresu funkcji.
Otwiera okno dialogowe nowego wykresu biegunowego.
Wyświetla/ukrywa okienko suwaka parametrów numer 1.
Wyświetla/ukrywa okienko suwaka parametrów numer 2.
Wyświetla/ukrywa okienko suwaka parametrów numer 3.
Wyświetla/ukrywa okienko suwaka parametrów numer 4.
Zapisuje funkcje (otwiera okno dialogowe zapisu, jeśli jest to nowy plik).
To samo co wybranie pozycji -> w menu.
Otwiera okno dialogowe edycji wykresów.
Otwiera okno dialogowe drukowania.
Otwiera okno dialogowe eksportu.
Otwiera okno dialogowe Ustawienia.
Wyświetla listę wstępnie zdefinowanych funkcji matematycznych.
Układ współrzędnych I.
Układ współrzędnych II.
Układ współrzędnych III.
Tak samo jak wybór -> w menu.
Tak samo jak wybór -> w menu.
Tak samo jak wybór -> w menu.
Tak samo jak wybór -> w menu.
Dodaje nową funkcję o wyrażeniu f_str
. Jeśli wyrażenia nie zawiera nazwy funkcji, będzie ona wygenerowana automatycznie. Zwracany jest numer ID nowej funkcji lub -1 jeśli funkcji nie można zdefiniować.
Usuwa funkcję o numerze ID id
. Jeśli funkcja nie może być usunięta, zwraca false, w przeciwnym przypadku true.
Ustawia wyrażenie funkcji o numerze ID id
na f_str
. Zwraca true jeśli operacja się powiedzie, w przeciwnym wypadku false.
Zwraca liczbę funkcji (funkcje parametryczne są liczone jako dwie).
Zwraca listę wszystkich funkcji.
Zwraca numer id f_str
lub -1 jeśli nazwa funkcji f_str
nie zostanie znaleziona.
Oblicza wartość x
dla funkcji o numerze ID id
lub zwraca 0.0 jeśli id
nie istnieje.
Zwraca true jeśli funkcja o numerze ID id
jest widoczna, w przeciwnym przypadku false.
Zwraca true jeśli pierwsza pochodna funkcji o numerze ID id
jest widoczna, w przeciwnym przypadku false.
Zwraca true jeśli druga pochodna funkcji o numerze ID id
jest widoczna, w przeciwnym przypadku false.
Zwraca true jeśli całka funkcji o numerze ID id
jest widoczna, w przeciwnym przypadku false.
Wyświetla funkcję o numerze ID id
jeśli parametr visible
jest ustawiony na true. Jeśli visible
jest ustawiony na false, funkcja będzie ukryta. Zwraca true jesli funkcja istnieje, w przeciwnym przypadku false.
Wyświetla pierwszą pochodną funkcji o numerze ID id
jeśli parametr visible
jest ustawiony na true. Jeśli visible
jest ustawiony na false, funkcja będzie ukryta. Zwraca true jesli funkcja istnieje, w przeciwnym przypadku false.
Wyświetla drugą pochodną funkcji o numerze ID id
jeśli parametr visible
jest ustawiony na true. Jeśli visible
jest ustawiony na false, funkcja będzie ukryta. Zwraca true jesli funkcja istnieje, w przeciwnym przypadku false.
Wyświetla całkę funkcji o numerze ID id
jeśli parametr visible
jest ustawiony na true. Jeśli visible
jest ustawiony na false, funkcja będzie ukryta. Zwraca true jesli funkcja istnieje, w przeciwnym przypadku false.
Zwraca wyrażenie funkcji o numerze ID id
. Jeśli funkcja nie istnieje, zwracany jest pusty łańcuch.
Zwraca kolor funkcji o numerze ID id
.
Zwraca kolor pierwszej pochodnej funkcji o numerze ID id
.
Zwraca kolor drugiej pochodnej funkcji o numerze ID id
.
Zwraca kolor całki funkcji o numerze ID id
.
Ustawia kolor funkcji o numerze ID id
na color
. Zwraca true jeśli funkcja istnieje, w przeciwnym przypadku false.
Ustawia kolor pierwszej pochodnej funkcji o numerze ID id
na color
. Zwraca true jeśli funkcja istnieje, w przeciwnym przypadku false.
Ustawia kolor drugiej pochodnej funkcji o numerze ID id
na color
. Zwraca true jeśli funkcja istnieje, w przeciwnym przypadku false.
Ustawia kolor całki funkcji o numerze ID id
na color
. Zwraca true jeśli funkcja istnieje, w przeciwnym przypadku false.
Zwraca szerokość linii funkcji o numerze ID id
. Jeśli funkcja nie istnieje, zwracane jest 0.
Zwraca szerokość linii pierwszej pochodnej funkcji o numerze ID id
. Jeśli funkcja nie istnieje, zwracane jest 0.
Zwraca szerokość linii pierwszej pochodnej funkcji o numerze ID id
. Jeśli funkcja nie istnieje, zwracane jest 0.
Zwraca szerokość linii całki funkcji o numerze ID id
. Jeśli funkcja nie istnieje, zwracane jest 0.
Ustawia szerokość linii funkcji o numerze ID id
na linewidth
. Zwraca true jeśli funkcja istnieje, w przeciwnym przypadku false.
Ustawia szerokość linii pierwszej pochodnej funkcji o numerze ID id
na linewidth
. Zwraca true jeśli funkcja istnieje, w przeciwnym przypadku false.
Ustawia szerokość linii drugiej pochodnej funkcji o numerze ID id
na linewidth
. Zwraca true jeśli funkcja istnieje, w przeciwnym przypadku false.
Ustawia szerokość linii całki funkcji o numerze ID id
na linewidth
. Zwraca true jeśli funkcja istnieje, w przeciwnym przypadku false.
Zwraca listę zawierającą wszystkie wartości parametrów dla funkcji o numerze ID id
.
Dodaje wartość parametru new_parameter
do funkcji o numerze ID id
. Zwraca true jeśli operacja powiedzie się, w przeciwnym przypadku false.
Usuwa wartość parametru remove_parameter
z funkcji o numerze ID id
. Zwraca true jeśli operacja powiedzie się, w przeciwnym przypadku false.
Zwraca minimalną wartość zakresu rysowania funkcji o numerze ID id
. Jeśli funkcja nie istnieje, lub wartość maksymalna nie jest zdefiniowana, zwracany jest pusty łańcuch.
Zwraca maksymalną wartość zakresu rysowania funkcji o numerze ID id
. Jeśli funkcja nie istnieje, lub wartość maksymalna nie jest zdefiniowana, zwracany jest pusty łańcuch.
Ustawia minimalną wartość zakresu rysowania funkcji o numerze ID id
na min
. Zwraca true jeśli funkcja istnieje, a wyrażenie jest prawidłowe, w przeciwnym wypadku false
Ustawia maksymalną wartość zakresu rysowania funkcji o numerze ID id
na max
. Zwraca true jeśli funkcja istnieje, a wyrażenie jest prawidłowe, w przeciwnym wypadku false.
Zwraca początkowy punkt X dla funkcji o numerze ID id
. Jeśli funkcja nie istnieje, lub wyrażenie określające punkt X nie jest zdefiniowane, zwracany jest pusty łańcuch.
Zwraca początkowy punkt Y dla funkcji o numerze ID id
. Jeśli funkcja nie istnieje, lub wyrażenie określające punkt Y nie jest zdefiniowane, zwracany jest pusty łańcuch.
Ustawia początkowy punkt X dla całki funkcji o numerze ID id
na x
. Zwraca true jeśli funkcja istnieje a wyrażenie jest poprawne, false w przeciwnym przypadku.
Ustawia początkowy punkt Y dla całki funkcji o numerze ID id
na y
. Zwraca true jeśli funkcja istnieje a wyrażenie jest poprawne, false w przeciwnym przypadku.
Jeśli KmPlot rysuje obecnie funkcję, procedura zostanie zatrzymana.
Ponownie rysuje wszystkie funkcje.
Jeśli chcesz przyczynić się do rozwoju KmPlot wyślij e-mail do (kd.moeller AT t-online.de)
lub (f_edemar AT linux.se)
KmPlot
Prawa autorskie do programu 2000-2002 Klaus-Dieter Möller (kd.moeller AT t-online.de)
Współpraca
CVS: Robert Gogolok (mail AT robert-gogoloh.de)
Portowanie GUI do KDE 3 i tłumaczenie: Matthias Messmer (bmlmessmer AT web.de)
Różne usprawnienia: Fredrik Edemar (f_edemar AT linux.se)
Prawa autorskie do dokumentacji 2000--2002 by Klaus-Dieter Möller (kd.moeller AT t-online.de)
.
Rozszerzenie i aktualizacja dokumentacji dla KDE 3.2 Philip Rodrigues (phil AT kde.org)
.
Rozszerzenie i aktualizacja dokumentacji dla KDE 3.3 Philip Rodrigues (phil AT kde.org)
. i Fredrik Edemar (f_edemar AT linux.se)
.
Rozszerzenie i aktualizacja dokumentacji dla KDE 3.4 Fredrik Edemar (f_edemar AT linux.se)
.
Polskie tłumaczenie: Adrian Brosz (adriian AT wp.pl)
Polskie tłumaczenie - aktualizacja: Krzysztof Woźniak (wozniakk AT ceti.pl)
Ta dokumentacja jest rozprowadzana na zasadach Licencji GNU Free Documentation License.
Ten program jest rozprowadzany na zasadach Licencji GNU General Public License.
Ten program jest częścią projektu KDE (http://www.kde.org/).
Ten program znajduje się w pakiecie kdeedu na ftp://ftp.kde.org/pub/kde/, głównym serwerze FTP projektu KDE.
KmPlot jest częścią projektu KDE EDU: http://edu.kde.org/
KmPlot ma swoją własną stronę na SourceForge. Możesz tam również znaleźć archiwa starszych wersji KmPlot , na przykład dla KDE 2.x
Aby skompilować i zainstalować ten program w Twoim systemie, uruchom następujące polecenia w katalogu głównym dystrybucji programu:
%
./configure
%
make
%
make install
Ponieważ ten program używa autoconf i automake, nie powinno być problemów ze skompilowaniem go. Jeśli napotkasz problemy, proszę je zgłosić na listach e-mailowych KDE.
Would you like to make a comment or contribute an update to this page?
Send feedback to the KDE Docs Team